Pożegnanie Prezesa Stowarzyszenia Misie Ratują Dzieci śp. Edwarda Polek
Z wielkim żalem informujemy, że 10 listopada 2022 r. odszedł do wieczności prezes Stowarzyszenia Misie Ratują Dzieci – Józef Edward Polek – zwany przez dzieci na turnusach wypoczynkowo-rehabilitacyjnych …. wujkiem…
Poniżej publikujemy tekst pożegnalny napisany przez Panią Dyrektor szkoły w Dźwirzynie mgr Elżbieta Korżel.
Droga Rodzino, Czcigodni księża, szanowni goście
Zebraliśmy się tutaj, aby towarzyszyć w ostatniej drodze zmarłemu Edwardowi, którego śmierć tak nas głęboko zasmuciła i zaskoczyła.
Edward był osobą niezwykle dobrą, o wielkim sercu, dla którego zawsze najważniejszy był człowiek, szczególnie ten najmniejszy. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Misie Ratują Dzieci, które zajmuje się organizowaniem turnusów dla dzieci poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych. Marzeniem jego był dom, w którym będzie możliwe organizowanie takiej terapii i pomocy psychologicznej dla dzieci. Edek był bardzo zaangażowany w budowę domu . Cieszył się z tego i był bardzo dumny. Z kampanii ,, Zwolnij szkoda życia”, w którą zaangażował się pan Tomasz Kammel, zebrane środki zasiliły budowę domu. Marzenie to spełniło się w czerwcu 2009 roku, a przyjaznym miejscem okazało się Dźwirzyno, miejscowość położona nad morzem. Dom zlokalizowano w malowniczym miejscu, blisko lasu i plaży. Już w lipcu pojawili się pierwsi mali kuracjusze i tak było przez kolejne lata. W ,, Złotej księdze” pojawiły się wpisy wdzięcznych rodziców i dzieci, zdjęcia i rysunki. Dzieci pisały, że kochają Wujka Edka i wyjeżdżając z Dźwirzyna, już marzyły o powrocie. Edek stworzył miejsce przyjazne dzieciom.
W 2009 r. Podczas jednego z bali charytatywnych organizowanych przez naszą szkołę, Edwardowi, panu Jakubowi Leszczyńskiemu i panu Tomaszowi Kammelowi zostały wręczone odznaki ,,Przyjaciel Dziecka”. Tytuł ,,Przyjaciel Dziecka ” otrzymują osoby szczególnie zaangażowane w pracę na rzecz dzieci.
Działalność Stowarzyszenia doceniono również przyznając w 2015 roku tytuł ,, Perła Powiatu” na gali biznesu w Kołobrzegu . To wyjątkowa Statuetka za działalność na rzecz środowiska społecznego.
Jestem bardzo wdzięczna, bo to dzięki zaangażowaniu Edwarda, nasza szkoła otrzymała ,, Mobilne miasteczko rowerowe” w ramach projektu PZU Pomoc to moc. Dzięki któremu nasi uczniowie uczą się bezpiecznego poruszania po drodze rowerem.
Edward często spotykał się z dziennikarzami i udzielał wywiadów, opowiadając o Stowarzyszeniu Misie Ratują Dzieci. Był bardzo zaangażowany w swoją działalność, to była jego duma, pasja i radość. Edi był człowiekiem niezwykle towarzyskim i gościnnym. Zawsze miał czas na rozmowę. Nigdy nie odmówił nikomu pomocy. Elegancki, szarmancki, prawdziwy gentelmen. Miał wielu przyjaciół, znajomych, do niektórych zwracał się ,, braciszku”. A jednak przy tym był człowiekiem bardzo samotnym. Brakować go będzie nie tylko jego najbliższym, ale również wszystkim osobom, w których życiu istniał. Wszystko to, o czym wspomniałam sprawia, że jego odejście napełnia mnie głębokim żalem i smutkiem. Zostawił po sobie wspomnienia i dom, w którym nadal będą dzieci i ich rodziny wracać do zdrowia i odzyskiwać spokój po traumatycznych przejściach.
„posłuchaj …
to tylko teraz wydaje się takie trudne,
potem będzie już łatwiej,
powędrujesz w poprzek nocy i dni…
do miejsca gdzie kończy się Czas,
poprowadzi Cię promień Światła
ten sam,
który wpadał przez maleńkie okno z Twego snu
otwierane i zamykane ruchem powieki,
będzie Ci lżej, bo w drodze zgubisz zmęczone ciało i żal za tym, czego nie zdążyłeś -opadnie szelestem jak suchy liść,
zabierzesz ze sobą jedynie miłość
ukrytą w kąciku krzywego uśmiechu
tylko tam była ostatnio bezpieczna
nie zatrzymuj się,
idź,
czekają na Ciebie…
ja odprowadzę Cię myślą dokąd się da…